กลับจาก home stay แล้ว

07/06/09

หลังจากหลับตาลง ... ผมก็ยังนอนไม่หลับหรอกครับ ... แต่ก็มีบางทีที่เหมือนหลับอยู่เหมือนกัน

ครึ่งหลับครึ่งตื่นจนเกือบ 9 โมง ... คุณป้าก็เปิดประตูมาปลุกเรียกทานข้าวครับ

ข้าวเช้าสำหรับมื้อนี้ พี่แม็กเรียกว่าเป็น ปลาแห้ง ครับ ... ซึ่งมันก็เป็นปลาซัลมอนท่อนนึงแห้งๆ ย่างเกลือนิดๆ จริงๆ แหละครับ

แต่สำหรับเช้านี้ ประทับใจที่ กับข้าวเยอะมากครับ ... ทั้งเครื่องเคียง เป็นผักผัดไข่, มิโซะซุป, สลัดผัก, ไข่ยัดข้าว, ไส้กรอก, ผักลวก และอื่นๆ อีกตรึม ทำเอาตื้นตันมากครับที่ต้อนรับกันขนาดนี้ ... น่าเสียดายที่เช้าๆ ผมทานได้น้อยนี่แหละ ... แหง่วเลย

ข้าวสวยสำหรับคราวนี้ ... อร่อยมากครับ หุงได้พอดี, นุ่ม, หอม ถึงจะไม่เท่าหอมมะลิบ้านเราก็ตาม แต่ก็ทำให้ประทับใจในความสุดยอดของคราวนี้ได้ครับ ... ยากจะลืมเลือน

ผมขอทานถ้วยเดียว พี่แม็กขอสอง ... พอทานเสร็จ เราก็ไปช่วยล้างจานครับ ... ตามธรรมเนียมคนญี่ปุ่นเค้าไม่ให้แขกบ้านไปทำงาน หรือไปล้างจานอะไรเช่นนี้หรอกครับ ... แต่เช่นเดียวกัน คนไทยเรามักชอบช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ก็อดไม่ได้ว่า ทานข้าวบ้านท่าน ไม่ช่วยท่านแล้วนิ่งดูดายเนี่ย ... มันขัดๆ อย่างไรชอบกล ก็เลยต้องอาสากับพี่แม็ก (ผมตามไปแหละ) ไปล้างจานซะหน่อย ^o^a

พอล้างจานเสร็จก็มานั่งพักสักหน่อย สักครู่ผมจึงไปอาบน้ำก่อนพี่แม็กครับ

ในระหว่างที่อาบน้ำยังไม่เสร็จ กำลังถูสบู่อยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู ... พบว่าเป็นพี่แม็กครับ ผมเนี่ย ถูสบู่ยังไม่ล้างเลย ... พี่แม็กก็บอกว่า Hoshi-san (host home stay) เค้ามารับแล้ว จะพากลับให้รีบอาบครับ ... ซึ่งผมก็รีบอาบเลยทีเดียว

พอแต่งตัวเสร็จ ก็ท่าทางรีบๆ จะออกไปทันที แต่ก็ไม่ลืมของอันใดครับ ... เจอลูกชายของ Hoshi-san (Katsuyoshi) คิดว่าคงมาจากไซตามะเลยทันทีที่ทราบข่าวเมื่อวานกระมังครับ ... พวกเราก็เลยคิดว่า คงเข้าโรงพยาบาล ... ระดับหนึ่งแหละ

แล้วพวกเราก็ขึ้นรถกลับกิไดครับ ... ระหว่างทาง Hoshi-san ขับรถเร็วพอสมควรครับ ... เหอะๆ ... คงรีบมากแน่ๆ ... ถึงหอก็น่าจะประมาณสิบโมงกว่าๆ ครับ ... แล้วพี่แม็กก็มานั่งเล่นห้องผมสักพักก่อนไปห้อง อ.ฉัตร ด้วยกัน