Monday, June 8, 2009

เล่นกับแรงแม่เหล็กภายในร่างกาย

07/06/09

ผมนอนไม่ค่อยหลับ ... คิดว่ามันผิดเวลาการนอนด้วยกระมัง ... ทำให้ตื่นกลางดึกมาตั้งแต่ตีสาม ... จากนั้นข่มตายังไงก็ไม่หลับง่ะ

ประมาณตีสี่ได้ ... ผมลุกขึ้นมานั่งสมาธิเล่นๆ ... แต่ก็นั่งไม่ได้เท่าไหร่หรอกครับ จิตกระเจิงหมด ข่มได้ไม่นาน ก็เลยลองเดินลมปราณเล่นอีก ... อันนี้ เหมือนกับสมาธิไม่มี ยังกระแดะเดินลมปราณอีกซะงั้น T_T แล้วมันจะได้เหรอ ...

ผมก็ไม่รู้นะว่าทำถูกทำผิด ... แต่ไม่รู้ว่าอุปาทานมันหลอกว่าตัวร้อนป่าว ... แต่ผมเป็นคนสั่งให้ขนลุกได้ทั่วร่างกายน่ะ ... เลยไม่รู้ว่าเป็นไง

พอขี้เกียจเล่นกับปราณ ... คราวนี้ผมมาเล่นกับพลังแม่เหล็กในร่างกาย ... (อันนี้ได้อ่านมาจากกรรมพยากรณ์อีกนั่นแหละ) ... เกิดสนุกสิครับ ... เพราะมันเหมือนมีพลังจริงๆ น่าจะอารมณ์ประมาณว่าสะกดจิตตัวเองประมาณนั้นกระมัง หรือคิดไปเองก็คงไม่ใช่

ผมก็เลยลองพิสูจน์ดูว่า มันจริงเท็จแค่ไหน ไม่ได้เกิดจากอุปาทานจริงๆ ... คือ ตอนที่ผมทำนั้น ผมนั่งสบายๆ กับพื้น แล้วก็ยกมือขึ้นขนานกับพื้นให้ห่างกันประมาณ 20 ซม. จากนั้นก็ค่อยๆ เพ่งไปที่มือ กำหนดว่ามีแรงวิ่งวิ่งมา สักพักไม่นานก็มีความรู้สึกว่า มันมีแรงหน่วงๆ สักอย่างระหว่างมือ เลยลองขยับเข้าขยับออก ก็เป็นแรงที่หน่วงๆ และเป็นการใช้ประสาทมือสัมผัสได้จริง ... สนุกล่ะทีนี้ ... ผมก็เลยเล่นขยับมือเข้าขยับมือออกดูว่าแรงมันผ่อนหนักผ่อนเบาอย่างไร

พบว่า ... เมื่อขยับมือออกห่าง ความหนาแน่จะบางลง แต่เมื่อขยับมือเข้า ความหนาแน่นของแรงนั้นจะเพิ่มขึ้น และแน่นขึ้นเรื่อยๆ เป็นเหมือนดังทฤษฎีของความเข้มข้นทั่วๆ ไปน่ะครับ

เพื่อดูว่า สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้เป็นอุปาทาน หรือการคิดไปเอง ... ผมเลยตั้งข้อคิดว่า แรงนี้มันอาจจะเกิดจากการเคยชิน หรือความหน่วงของร่างกายที่วางแขนวางมือในลักษณะนี้นานๆ ... คราวนี้เลยเปลี่ยนระนาบมันนิดหน่อย โดยให้มือข้างขวายกสูงขึ้นกว่าเดิม กะให้พ้นมือข้างซ้ายไปเลย ... นี่แหละครับ ... ทำให้พบได้ว่า มันไม่ได้เกิดจากการคิดไปเอง มันเป็นแรงจริงๆ เพราะเมื่อขยับมือเข้าและออกแล้ว ผมไม่พบแรงหน่วงหรือต้านมือไว้เลย ... แต่กลับไปการกวาดอากาศธาตุซะงั้น

... พอคิดเช่นนี้ก็นึกสนุกครับ ... เพราะคิดว่า ถ้าเราควบคุมแรงได้ เราก็เหมือนจะทำอะไรได้หลายอย่าง ... ผมก็เลยลองเล่นว่า ถ้าผมกำหนดให้มันเป็นแรงดูด หรือแรงผลักล่ะ ... ผลจะเป็นอย่างไร?

คิดแล้วก็ทำเลยครับ ... พอกำหนดเข้าเท่านั้นแหละ ... บอกว่าเป็นแรงผลัก ... ผมก็มีความรู้สึกว่า แรงมันมีขนาดเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ (ผมวางมือไว้แบบหลวมๆ ไม่ต้านแรง) มือผมก็ค่อยๆ ผละออกจากกันทีละน้อย จนถึงจุดอิ่มตัวช่วงหนึ่ง เข้าใจว่า ผมมีแรงเท่านั้น ก็เลยกำหนดได้เพียงเท่านั้นเอง ... จากนั้นผมก็เปลี่ยนมาเป็นแรงดูด มือก็เริ่มขยับเข้าหากัน ... แต่ก็ไม่สามารถดึงมาติดกันได้เลย อาจเป็นเพราะสมาธิ หรือความแน่วแน่ หรือแรงผมอาจจะยังไม่ถึงก็ได้ ก็เลยเห็นผลเพียงแค่นี้

โอย ... เล่นแค่นี้ก็เหนื่อยแล้วครับ แต่สนุก ซ้ำยังไม่ง่วงนอนซะงั้น ... แต่ก็ต้องจำใจกดตานอน ไม่งั้นพรุ่งนี้กลัวเพลียอ่ะดิ ... ก่อนนอนก็ดูนาฬิกา พบว่าที่นั่งๆ ไปก็เกือบๆ ชั่วโมงซะงั้น ... อาจจะเป็นครั้งแรงที่นั่งแบบมีสติ (แต่อาจจะไม่มีสมาธิ) ได้นานที่สุดก็ได้ครับ ... เหอะๆ เพราะนั่งไปเล่นไปนี่แหละ ... เง้อ ...

สรุป ... สนามแม่เหล็กภายในร่างกายผมกะว่าจะพิสูจน์ต่อไปอีกหน่อย ^__^" ดูสนุกดีเหมือนกันเน่อ

No comments:

Post a Comment

ZAMACHITA - I AM ZAM